Luigi’s Mansion [Nintendo 3DS Review]

• About
• Latest Posts

Dimpap28

Super Moderator at ninty.gr

Latest posts by Dimpap28 (see all)

• [Review] Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp - 15 Μαΐου 2023
• [Review] Metroid Prime Remastered - 20 Φεβρουαρίου 2023
• Fitness Boxing 2: Rhythm Exercise [Switch Review] - 28 Δεκεμβρίου 2020

Με το Nintendo 3DS να έχει μπει αισίως στον έβδομο χρόνο κυκλοφορίας του και ενώ βρισκόμαστε σε αναμονή για τον επόμενο τίτλο της σειράς στο Nintendo Switch, η κυκλοφορία κομβικών τίτλων για τη φορητή κονσόλα της Nintendo είναι αυτή που θα συνεχίσει να της δίνει πνοές ζωής για τα επόμενα χρόνια. Το Luigi’s Mansion, o κλασικός, πλέον, τίτλος του Nintendo GameCube κάνει την επιστροφή του στην αμιγώς φορητή κονσόλα της Nintendo μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, ενώ το timing δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο, μιας και κυκλοφορεί μέσα στην περίοδο του Halloween. Τη μεταφορά του Luigi’s Mansion στο Nintendo 3DS ανέλαβε η Grezzo, γνωστή από τα remakes των δύο The Legend of Zelda παιχνιδιών του Nintendo 64 στο φορητό της Nintendo, όπως επίσης και για την ανάπτυξη του Ever Oasis, που σας είχαμε παρουσιάσει πριν καιρό.

Στο Luigi’s Mansion, ο ομώνυμος υδραυλικός μας έχει κερδίσει ένα παλιό αρχοντικό σπίτι σε έναν διαγωνισμό και έχει δώσει ραντεβού με τον αδερφό του Mario ώστε να το εξερευνήσουν μαζί. Βέβαια, όπως φαντάζεστε, τέτοιοι διαγωνισμοί συνήθως είναι scam και έτσι αποδείχθηκε και στην περίπτωση μας… Ο Mario είναι άφαντος και ο Luigi ανακαλύπτει από την πρώτη στιγμή ότι το σπίτι είναι στοιχειωμένο! Ο καθηγητής E. Gadd που μελετάει φαντάσματα για χρόνια έρχεται για να σώσει την κατάσταση, προμηθεύοντας τον Luigi με την Poltergust 3000, μια ηλεκτρική σκούπα που έχει τη δυνατότητα να ρουφάει φαντάσματα! Εξοπλισμένος και με έναν φακό που για να βλέπει στο σκοτάδι, ο Luigi ξεκινάει την εξερεύνηση του αρχοντικού ώστε να βρει τον χαμένο του αδερφό…

Αρχικά τα περισσότερα δωμάτια είναι κλειδωμένα, αλλά σταδιακά θα ανακαλύπτουμε κλειδιά που θα μας επιτρέπουν να συνεχίζουμε την περιπέτειά μας όλο και πιο βαθειά μέσα στο στοιχειωμένο σπίτι… Όποτε μπαίνουμε σε ένα νέο δωμάτιο ή χώρο του σπιτιού θα πρέπει να εξολοθρεύουμε πρώτα όλα τα φαντάσματα που βρίσκονται εκεί. Χρησιμοποιώντας τον φακό μας μπορούμε να τα ξαφνιάσουμε ώστε στη συνέχεια να έχουμε τη δυνατότητα να τα ρουφήξουμε με τη σκούπα μας. Εκεί ξεκινάει και το πιο διασκεδαστικό κομμάτι του gameplay, αφού θα πρέπει να τραβάμε τη σκούπα προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που προσπαθεί να ξεφύγει το φάντασμα, χαμηλώνοντας την ενέργειά του, ώστε τελικά να καταλήξει στην Poltergust 3000. Μέσα στο σπίτι υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη φαντασμάτων. Κάποια θα μας πετούν βόμβες, άλλα θα κατεβαίνουν από το ταβάνι για να μας τρομάξουν, κάποια θα είναι αόρατα στο γυμνό μάτι, ενώ άλλα θα χρειαστεί να τα αντιμετωπίσουμε αρχικά με φωτιά, πάγο ή νερό ώστε να μπορέσουμε να τα εξολοθρεύσουμε. Αυτά τα τρία στοιχεία θα μπορούμε να τα ρουφήξουμε με τη σκούπα μας και να τα εξαπολύσουμε στα ανυποψίαστα φαντάσματα, όπως επίσης και για να λύσουμε κάποιο γρίφο σε δωμάτια ανάβοντας κεριά ή σβήνοντας φωτιές κλπ.

Εκτός από τα απλά φαντάσματα υπάρχουν και κάποια εν είδει mini bosses, τα οποία είναι άνθρωποι που κατοικούσαν σε αυτό το σπίτι. Έτσι θα δούμε την κυρία του σπιτιού, τον μπάτλερ, τον παππού και πολλούς ακόμα ενοίκους, για τους οποίους θα πρέπει να λύσουμε πρώτα έναν γρίφο ώστε να μπορέσουμε να τους προσθέσουμε στη συλλογή μας. Και όταν λέμε συλλογή, το εννοούμε! Ο ειδήμων στο χώρο του παραφυσικού καθηγητής E. Gadd έχει εφεύρει μια μηχανή η οποία μετατρέπει όλα αυτά τα φαντάσματα σε πίνακες. Για την ακρίβεια, τα επαναφέρει στους πίνακές τους, αφού υποτίθεται ότι ζωντάνεψαν από αυτούς… Αφού “καθαρίσουμε” την εκάστοτε περιοχή του σπιτιού από αυτά τα πιο δυνατά φαντάσματα, θα αναμετρηθούμε με κάποιο boss. Ενώ όλα τα υπόλοιπα φαντάσματα τα αντιμετωπίζαμε μέσα στο ίδιο το δωμάτιο που τα συναντούσαμε, για τη μάχη με αυτά τα πιο δυνατά bosses μεταφερόμαστε κάθε φορά σε ειδικά διαμορφωμένες αρένες, με τις αναμετρήσεις να αποκτούν μεγαλύτερη κλίμακα.

Μιας και η κυκλοφορία του Luigi’s Mansion: Dark Moon (2) είναι προγενέστερη του remake του αρχικού παιχνιδιού για το Nintendo 3DS, η Grezzo έχει δανειστεί ένα στοιχείο από τον τίτλο των Intelligent Systems. Έτσι, το Strobulb μας δίνει τη δυνατότητα να μαζεύουμε τη δέσμη φωτός του φακού μας και να την εξαπολύουμε πιο δυνατή, ξαφνιάζοντας περισσότερα φαντάσματα μαζί. Ακόμα, λόγω του ότι το παιχνίδι στο Nintendo GameCube χρησιμοποιούσε και τον δεύτερο αναλογικό μοχλό για την κίνηση του φακού και της σκούπας, όπως επίσης και διότι οι μη new Nintendo 3DS/2DS κονσόλες δε διέθεταν το C-Stick, υπάρχει δυνατότητα να επιλέξουμε τον τρόπο χειρισμού μας. Έτσι, μπορούμε να ελέγξουμε το φακό και τη σκούπα με τον σταυρό κατεύθυνσης, είτε με το C-Stick ή το Circle Pad Pro (αν το έχετε για το αρχικό Nintendo 3DS), ενώ διαλέγουμε αν ο Luigi θα κάνει πλάγια βήματα ή όχι όταν επιλέγουμε να κινηθούμε προς μια κατεύθυνση. Ευτυχώς, όλες αυτές τις δυνατότητες μπορούμε να τις δοκιμάσουμε στο ειδικό training δωμάτιο που έχει φτιάξει ο καθηγητής E. Gadd, ώστε να βρούμε αυτό που μας βολεύει. Όπως και να έχει, η χρήση του C-Stick για άλλη μια φορά δεν εντυπωσιάζει, αναδεικνύοντας το πόσο λάθος ήταν η χρήση εντός stick αντί ενός μικρού αναλογικού μοχλού στη σχεδίαση των new Nintendo 3DS.

Ένα ευχάριστο συν για τον τίτλο είναι η χρήση της κάτω οθόνης αφής της κονσόλας για τη ζωντανή απεικόνιση του χάρτη του σπιτιού, που διευκολύνει απίστευτα την περιπέτειά μας. Η κάτοψη του σπιτιού βρίσκεται στο GameBoy Horror, το ειδικά σχεδιασμένο αδερφάκι του GameBoy Color, το οποίο είναι ένα gadget που μας προσφέρει ο καθηγητής E. Gadd, μέσω του οποίου εκτός από να επικοινωνούμε μαζί του μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε για πολλά ακόμα πράγματα. Υπάρχει η απεικόνιση του χάρτη με τα δωμάτια που έχουμε “καθαρίσει”, τις κλειδωμένες πόρτες ή αυτές για τις οποίες έχουμε κλειδιά. Ακόμα, μπορούμε να δούμε τα φαντάσματα που έχουμε πιάσει, τα αντικείμενα και τα χρήματα που έχουμε μαζέψει μέσα από το σπίτι, αλλά επίσης και να το χρησιμοποιήσουμε σαν κάμερα μέσα στο χώρο για να ανακαλύψουμε κρυμμένες εισόδους σε δωμάτια, να μεταφερθούμε στην είσοδο του σπιτιού κοιτάζοντας μέσα από κάποιον καθρέφτη σε οποιοδήποτε μέρος και αν είμαστε, ή να αποκτήσουμε κάποιες επιπλέον πληροφορίες για τα mini-bosses που αντιμετωπίζουμε. (Fan fact: Όταν ενεργοποιούμε την κάμερα του GameBoy Horror, μπορούμε να κοιτάξουμε στον χώρο μετακινώντας το Nintendo 3DS μας, ενώ στην κάτω οθόνη της κονσόλας εμφανίζεται το σώμα του GameBoy Color με τα κουμπιά του να είναι πλήρως λειτουργικά, αφού μπορούμε να τα πατήσουμε και να μετακινήσουμε την κάμερα και έτσι!)

Η Grezzo δείχνει για ακόμα μια φορά το πόσο καλά μπορεί να μεταφέρει τίτλους του παρελθόντος στο σήμερα, μιας και έχει κάνει εξαιρετική δουλειά όσον αφορά τα γραφικά του τίτλου. Όλα τα assets είναι φτιαγμένα από την αρχή, μένοντας όμως πιστά στο ύφος του αρχικού τίτλου. Η αλήθεια είναι πως αν δε δείτε πλάι-πλάι εικόνες από τις δύο εκδόσεις, δε θα καταλάβετε πόσο καλή δουλειά έχει γίνει στη μεταφορά του τίτλου στο Nintendo 3DS. Εκεί που ίσως θα περιμέναμε να είχε δοθεί περισσότερη προσοχή είναι στο 3D (αν παίζετε σε Nintendo 2DS δε σας αφορά καθόλου αυτό). Ενώ το παιχνίδι θα περίμενε κανείς ότι θα επωφελείται απίστευτα από την στερεοσκοπική απεικόνιση των Nintendo 3DS, αναλογιζόμενοι πως εκτυλίσσεται σε μικρούς κλειστούς χώρους, δεν έχει δοθεί το απαραίτητο βάθος για να κάνει τη διαφορά, κάτι που σίγουρα είναι λυπηρό.

Εκεί που το παιχνίδι θριαμβεύει είναι ο ήχος του. Η μουσική δένει υπέροχα με το όλο setting, ενώ τα μουρμουρητά του Luigi που προσπαθεί ψελλίσει το main theme του τίτλου είναι το κερασάκι στην τούρτα. Κάθε φορά που μπαίνουμε σε ένα δωμάτιο η μουσική που παίζει συνεχίζει αλλά προσαρμόζεται ανάλογα με το αν το δωμάτιο έχει φαντάσματα (άρα και κλειστά φώτα) ή το έχουμε “καθαρίσει”. Αντίστοιχα, ο Luigi θα σφυρίζει το main theme αντί να το μουρμουρίζει φοβισμένα όταν κυκλοφορεί σε μέρος με ανοιχτά φώτα. Μικρές νότες που κάνουν τη διαφορά.

Δυστυχώς, όσο διασκεδαστική και αν είναι η περιπλάνησή μας στο αρχοντικό προς την αναζήτηση του Mario, η περιπέτειά μας δε θα κρατήσει πάνω από 7-8 ώρες. Αν και ο τίτλος δημιουργήθηκε για οικιακή κονσόλα, μπορεί να παιχτεί σε μικρά sessions πολύ άνετα, μιας και υπάρχει δυνατότητα για save αρκετά συχνά, κάνοντάς τον να είναι ιδανικός για φορητή κονσόλα. Φυσικά, υπάρχουν πράγματα που μπορούν να μας κάνουν να ασχοληθούμε παραπάνω με το παιχνίδι, όπως η αναζήτηση Boo μέσα στο σπίτι, τα οποία όμως μπορούν να πιαστούν παράλληλα με την υπόλοιπη ιστορία. Η προσθήκη multiplayer είναι κάτι ευπρόσδεκτο, μιας και μπορούμε με δύο κονσόλες και δύο αντίτυπα του παιχνιδιού να απολαύσουμε τον τίτλο παρέα με κάποιον άλλο, ενώ μέσω Download Play μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ξανά τις boss battles με κάποιον φίλο ή φίλη μας που δε διαθέτει το παιχνίδι. Ακόμα, η χρήση των συμβατών amiibo θα κάνει τη ζωή μας λίγο πιο εύκολη μέσα στο αρχοντικό, μιας και ο Mario, o Luigi, το Boo και ο Toad θα μας προσφέρουν τη βοήθειά τους κάθε μέρα. Μετά το πέρας της ιστορίας μας δίνεται η δυνατότητα να παίξουμε ξανά το παιχνίδι με μεγαλύτερη δυσκολία, επιλέγοντας το Hidden Mansion από κεντρικό μενού, προσφέροντας ένα έξτρα challenge για τους πιο σκληροτράχηλους κυνηγούς φαντασμάτων εκεί έξω.